Historia wizerunku

Cudowny wizerunek Maryi Tęskniącej   po koronacji

Kościół św. Elżbiety w Powsinie jest jednym z najstarszych w Archidiecezji Warszawskiej. Umieszczony w ołtarzu głównym obraz Matki Bożej Tęskniącej - pędzla nieznanego autora - nosi cechy szkoły włoskiej, a czas jego powstania określa się na pierwszą połowę XVII wieku. Świadectwem cudów i łask, jakich za jego pośrednictwem doświadczali wierni, są wota gromadzone co najmniej od połowy XVII wieku i zapis w protokole wizytacji biskupa sufragana poznańskiego Stanisława Święcickiego z 1675 roku: imago Beatae Mariae Virginis Miraculosa... (cudowny obraz Błogosławionej Maryi Dziewicy). 

Cudowny wizerunek Maryi Tęskniącej przed koronacją

Obraz Matki Bożej Powsińskiej to niezwykłe dzieło sztuki, emanujące doskonałością duchowego piękna. Uwagę patrzącego przyciąga przede wszystkim twarz Maryi i dłonie - dwie jasne plamy wyłaniające się z ciemnego tła obrazu. Dłonie złożone na piersi w modlitewnym geście zdają się kryć ukrytą w głębi serca Boską Tajemnicę. Twarz wzniesiona ku górze, opromieniona pozaziemskim światłem, wpatrzone w niebo oczy, łagodny smutek osnuwający oblicze - wszystko to sprawia, że raz twarz tę ujrzawszy, trudno zdjąć z niej spojrzenie.

Nie wiemy, jaki fragment życia Maryi chciał przedstawić nieznany artysta. Czy jest to chwila Zwiastowania, kiedy Najświętsza Maryja Panna - otwarta na obwieszczoną Jej Tajemnicę, radość i ból - całą swoją istotą zwraca się ku niebu? Czy może pełne bólu cierpienie Matki, której serce przeszyło siedem mieczy boleści? A może moment przed Zaśnięciem, gdy bliska jest już chwila Spotkania?

Wieloznaczność przedstawienia Maryi na powsińskim obrazie sprawia, że jest w nim przeogromne bogactwo duchowych znaczeń, zamykających się w zawołaniu “Matka Boża Tęskniąca”. Nie sposób nie zamyślić się nad nim i klęcząc przed powsińską Madonną nie zadać sobie i Jej pytania, używając słów śpiewanej tu pieśni: Za czym tęsknisz Maryjo?

Obraz Matki Bożej Tęskniącej z kościoła św. Elżbiety w Powsinie od dnia 28 czerwca 1998 roku jest czwartym w Archidiecezji Warszawskiej wizerunkiem Maryi uroczyście koronowanym za zgodą Stolicy Apostolskiej. Zachowane dokumenty potwierdzają, iż od ponad trzystu lat w tej podwarszawskiej miejscowości wierni modlą się przed wizerunkiem Matki Bożej Tęskniącej, doznając za przyczyną Maryi licznych łask i doświadczając Jej cudownej opieki.

Niezwykle piękne jest wnętrze i wystrój kościoła św. Elżbiety w Powsinie. Barokowy drewniany ołtarz główny z tylnym przejściem dla pielgrzymów pochodzi z XVIII wieku. Centralne miejsce zajmuje w nim cudowny obraz Matki Bożej Tęskniącej. Z dwóch stron otaczają Ją figury świętych: Wojciecha i Stanisława - biskupów i męczenników, patronów Polski. Obraz posiada zasłonę z obrazem Trójcy Świętej - jest to kopia Rafaela wykonana przez Józefa Buchbündera. Na mensie znajduje się szczególnie wartościowe tabernakulum z białego karraryjskiego marmuru, wykonane we Florencji.

Ołtarze boczne zawierają dziewiętnastowieczne obrazy, prawdopodobnie również pędzla Buchbündera. W prawej nawie - duży obraz Świętej Rodziny z 1890 roku, zwieńczony owalem z wizerunkiem św. Wincentego a Paulo. W nawie lewej odnajdujemy św. Elżbietę Węgierską, patronkę parafii, a w górnym owalu - św. Jana Ewangelistę. Na ścianie z lewej strony ołtarza głównego znajduje się niezwykle cenna Pieta w kryształowej osłonie.

Niewątpliwą atrakcją mszy świętych odprawianych w powsińskim sanktuarium jest czytanie Ewangelii i głoszenie kazań z zabytkowej ambony z XVIII wieku. Ozdobą kościoła jest również XVIII-wieczna drewniana, złocona chrzcielnica. Ambona Chrzcielnica

W słoneczne dni urzekają swoimi kolorami piękne witraże pochodzące z pierwszej połowy XX wieku.