Krótka historia Różańca
Różaniec (Psałterz maryjny) wywodzi się od łacińskiego słowa rosarium, które oznacza „wieniec z róż”. Swymi korzeniami sięga czasów przed św. Dominikiem (XII w.), któremu przypisuje się jego ułożenie. W XV wieku bł. Alan de la Roche, zakonnik dominikański, wyodrębnił 3 części różańca: radosną, bolesną i chwalebną. W tym kształcie Różaniec trwał przez blisko VI wieków. W Roku Różańca Ojciec Święty Jan Paweł II wprowadził nowe tajemnice obejmujące życie publiczne Jezusa między chrztem w Jordanie a męką. Nazwał je tajemnicami światła.Pochodzi to od słów: „Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata” (J 9,5).
Jak odmawiać?
Na zakończenie każdej dziesiątki Różańca odmawiamy modlitwę Anioła z Fatimy:
O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba i dopomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia.
Obecnie mamy cztery części Różańca:
TAJEMNICE RADOSNE
odmawiane w poniedziałki i soboty
TAJEMNICE ŚWIATŁA
odmawiane we czwartki
Informacje zaczerpnięto z książek: „Różaniec – modlitwa moja codzienna” wyd. Sióstr Loretanek oraz „Odnowiony Różaniec Najświętszej Maryi Panny” ks. Edward Data CSMA wyd. Michalineum.