Wiadomości Powsińskie - wrzesień 2003

       W dniach 17 - 26 sierpnia 2003 roku, pod przewodnictwem ks. Proboszcza Jana Świstaka oraz ks. Marka z Sadyby, odbyła się objazdowa pielgrzymka autokarowa do St. Petersburga i okolic. Łącznie w pielgrzymce uczestniczyło 49 osób z parafii powsińskiej i parafii sąsiadujących oraz innych zainteresowanych. Cieszy fakt, że wśród podróżujących była grupa zdolnej i aktywnej młodzieży.
       Celem wycieczki było pielgrzymowanie przez Litwę do krajów nadbałtyckich tj. Łotwy i Estonii, a także do St. Petersburga w Rosji. 10 dniowa trasa naszej podróży wiodła przez następujące miasta: Warszawa - Kowno - Ryga - Tallin - St. Petersburg - Carskie Sioło - Psków - Wilno. Najwięcej czasu, bo aż 4 dni, zostało przewidziane na zwiedzanie St. Petersburga i  okolic.
Zgodnie z tradycją z poprzednich pielgrzymek z naszej parafii, każdego dnia uczestniczyliśmy we mszy św. sprawowanej przez 2-ch lub więcej księży:

• W Kaplicy Matki Boskiej Ostrobramskiej w Wilnie. Obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej  (2m x160 cm)  został namalowany przez nieznanego malarza   w I połowie XVII wieku. Uroczysta koronacja obrazu odbyła się w 1927 roku. Mała kapliczka oraz fakt, że znajduje się on w zasięgu ręki powodują, że Matka Boża Miłosierdzia  z Ostrej Bramy jest dla nas tak po ludzku bliska;
• W Kościele Ducha Świętego w Wilnie przy Ołtarzu Miłosierdzia Bożego.To właśnie  tutaj   w roku   1986  został umieszczony  oryginał  wizerunku   Pana Jezusa Miłosiernego namalowany  w Wilnie w roku 1934 przez Eugeniusza Kazimierowskiego dokładnie według   ścisłych wskazówek św. siostry Faustyny Kowalskiej, z napisem w dolnej części obrazu "Jezu, Ufam Tobie". Również tutaj spotkaliśmy pieszą pielgrzymkę z Polski, której trasa prowadziła z Suwałk przez Grodno właśnie do Wilna.
• pozostaną również w pamięci msze św. w polskich kościołach w St. Petersburgu tj. w Kościele św. Katarzyny Aleksandryjskiej (związanym m.in. z działalnością w latach 1907 - 1911 św. Urszuli Ledóchowskiej, która prowadziła tu internat dla dziewcząt) oraz w Kościele św. Stanisława;
• na Łotwie w   Aglonie, zwanej łotewską Częstochową (gdzie msza św. była sprawowana również w miejscowym języku).

       Wśród zwiedzanych krajów na Łotwie i Estonii przeważa wyznanie luterańskie  (np. w Estonii są tylko 2  kościoły katolickie, a wszystkich katolików około 0,4 %). Wartym podkreślenia jest fakt, że zarówno w Rydze jak i w  Tallinie spotkaliśmy liczne grupy turystów z Zachodu i Azji. Miłym akcentem było podkreślenie wizyty Ojca Świętego na  Łotwie w roku 1993.
       W bardzo trudnych warunkach żyje nadal Kościół w  Rosji i na Litwie. Zdewastowane kościoły, brak funduszy  wymagają olbrzymiego stałego wsparcia materialnego. Stopniowo  odzyskiwane i odnawiane pomieszczenia parafialne są niezbędne do pracy duszpasterskiej. Przy czym nie jest tu prowadzona katechizacja w pełnym rozumieniu tego słowa. Odbywają  się spotkania w niedziele, głównie z młodzieżą, a w miarę możliwości   są organizowane szkoły letnie. Jednak w porównaniu z ubiegłymi latami widoczna jest poprawa warunków, na ulicach znacznie mniej jest ludzi żebrzących, zdarzają się również, jak nam mówiono, nawrócenia dorosłych. W samych świątyniach znajdują się najczęściej uporządkowane wnętrza i puste ściany, na których poprzednio były porozrywane ołtarze.
       Wiernymi są różne grupy narodowościowe, a więc Polacy, Rosjanie,  a nawet Koreańczycy . Msze święte są odprawiane po rosyjsku, po polsku oraz w innych językach tylko w wyznaczone dni np. w czwartek i niedzielę. Dla przykładu: Kościół św. Katarzyny znajdujący się na najpiękniejszej, liczącej 12 km długości, ulicy St. Petersburga - Newskim Prospekcie, który wielokrotnie przemierzaliśmy, jest obecnie najstarszą i największą świątynią katolicką w Rosji. Budowa kościoła trwała 20 lat, tj. od 1763 do 1783 roku. Przed Rewolucją  1917 roku parafia św. Katarzyny liczyła ponad 30 tysięcy wiernych. Później budynek został rozgrabiony, a następnie w kościele znajdowało się Muzeum Etnograficzne i magazyny. Później władze sowieckie zadecydowały rozpocząć prace restauracyjne w celu wykorzystania  pomieszczeń kościoła jako dodatkowej sali koncertowej Filharmonii Leningradzkiej. Pożar w 1984 roku można uznać za zrządzenie Bożej Opatrzności, ponieważ gdyby powstała tu sala dla Filharmonii, budynek zapewne nigdy nie zostałby oddany do użytku Kościoła. Od momentu swego ponownego otwarcia  w 1992  roku parafia rozwija się i obecnie liczy około 500 osób. Należy podkreślić, że zostały podjęte działania w celu przygotowania procesu beatyfikacyjnego ostatniego proboszcza, ks. Konstantego Budkiewicza, który został rozstrzelany przez Sowietów w więzieniu na Łubiance w Moskwie w 1923 roku. Łącznie w 5 milionowym St. Petersburgu działa 5 kościołów katolickich.
       Jak wspomniałam wyżej, głównym celem turystycznym naszego wyjazdu był właśnie obchodzący 300-lecie swego istnienia  St. Petersburg. St.Petersburg (Piotrogród, Leningrad) - miasto i wielki port w północnej   Rosji, leżący przy ujściu rzeki Newy, nad zatoką Fińską został założony  w 1703 roku przez cara Piotra I na Wyspie Zajęczej. To tu 22  stycznia 1905 roku  miała miejsce krwawa niedziela, która zapoczątkowała  rewolucję 1905 - 1907 roku. W 1917 roku   rozgrywały się   w St. Petersburgu wydarzenia rewolucji październikowej. To Miasto-Bohater  - jak jest dotychczas nazywane - podczas II wojny światowej od września  1941  roku do stycznia 1944 roku przeżyło niemiecką blokadę, podczas której zmarło z głodu ok. 630 tys. mieszkańców.
       Do ważniejszych zabytków, które zwiedziliśmy podczas pobytu w St. Petersburgu, można zaliczyć  twierdzę Pietropawłowską z soborem,  a  także straszne kazamaty, w których więziono ludzi. Odwiedziliśmy słynny Pałac Zimowy (petersburska  rezydencja   carów  rosyjskich) i muzeum sztuki i kultury materialnej Ermitaż. Jest to największe muzeum w Rosji  i jedno   z największych na świecie (2 mln  obiektów), głównie  malarstwa europejskiego. Mieści się w Pałacu Zimowym i kompleksie gmachów sąsiednich  z przełomu XVIII i XIX wieku. Ogółem muzeum mieści się w 7 budynkach, każdy o 3 kondygnacjach, a. my zwiedziliśmy tylko jedną kondygnację w 1 budynku i to zajęło nam ponad 3 godziny. Najcenniejszymi pokazywanymi tam dziełami są płótna Rafaela, Tycjana, Velazqueza, Caravaggia, Rembrandta oraz Rubensa. Kolejnym odwiedzonym przez nas obiektem był Peterhof, tj. letnia rezydencja Piotra I wraz z carskimi ogrodami i słynnymi fontannami - pięknymi, tradycyjnymi, pełnymi złoceń, co przy olbrzymich przestrzeniach i niebiesko-biało-złotym kolorze pałacu  czyniło to miejsce jak z baśni, a  także  fontannami w kształcie szachownicy, wytryskującymi  niespodziewanie z drzew lub spod ławek. Przy tym ogrody  i fontanny znajdowały się na niższym poziomie - schodziło się do nich po schodkach. W wydzielonej części jednej z alejek  o określonej godzinie z obu stron przez kilka sekund tryskała  woda, tzw. "droga wodna". Było w  tym miejscu dużo śmiechu i zabawy  wśród licznie zgromadzonych na tę chwilę turystów, którzy usiłowali zrobić jak najlepsze zdjęcie - oczywiście często byli mokrzy. W Peterhofie zwiedziliśmy pałacyk Piotra I, skąd roztaczał się przepiękny widok na Zatokę Fińską.
       Wielkim wezwaniem do pokory i cierpliwości był dla nas  wyjazd do Carskiego Sioła, miasta związanego z  poetą rosyjskim Aleksandrem Siergiejewiczem Puszkinem, w celu odwiedzenia Pałacu Jekateryńskiego. W pałacu tym znajduje się "Bursztynowa Komnata", nazywana "ósmym cudem świata".  Posiadając wykupione uprzednio przez przewodniczkę bilety czekaliśmy w 3 kolejkach - przez 3 godziny, aby wejść na teren, 1 godz. aby wejść do pałacu-muzeum (w tej kolejce czekanie trochę umiliła nam paradna orkiestra przed pałacem, ubrana w historyczne mundury i grająca światowe przeboje, w tym także dla grupy Włochów, którzy tańcząc i śpiewając bawili czekających)  i wreszcie 45 min. aby wejść do właściwych  pomieszczeń. Nic więc dziwnego, że byliśmy już zmęczeni, kiedy przeszliśmy do kolejnej z 22 sal, a była to nareszcie tzw. "Bursztynowa Komnata". Cała  wyłożona bursztynem, była rzeczywiście piękna, ale inaczej ją sobie wyobrażałam (obszerny artykuł  o historii komnaty, pióra Pani Agaty Krupińskiej, ukazał się w jednym z poprzednich numerów "Wiadomości").
       Przed wejściem do Pałacu znajduje się pomnik znanego architekta włoskiego W.  Rastrellego  głównego architekta wielu  pałaców w St. Petersburgu.
       Mówiąc  o St. Petersburgu nie sposób nie wspomnieć o rzece Newie, która płynie przez miasto. Często St. Petersburg jest nazywany "Wenecją Północy", gdyż jest w nim około 500 mostów. Cudownym przeżyciem jest oglądanie nocą podnoszenia i opuszczania mostów, których środkowe przęsła w określonych godzinach  są otwierane w celu przepuszczania statków, a później zamykane. Na tę wyprawę wybraliśmy się o 2. godzinie w nocy z przewodniczką. Było bardzo jasno i mogliśmy  obserwować,  jak się to odbywa.
Odbyliśmy także godzinną przejażdżkę  łodzią po Newie, podziwiając jeszcze raz zabytki miasta. U brzegu Newy stoi zakotwiczony jako muzeum słynny z historii statek  "Aurora", który również zwiedzaliśmy.
       W drodze powrotnej zwiedziliśmy najcenniejsze zabytki Pskowa (charakterystyczne cerkiewki z  XIV wieku oraz miejsce do którego doszedł Stefan Batory w bitwie pod Pskowem), oraz Wilna (m.in.  Cmentarz na Rossie,   gdzie 12 maja 1936 r., w pierwszą   rocznicę  śmierci  Marszałka, na cmentarzu wojskowym zostało złożone w krypcie serce Józefa Piłsudskiego, w srebrnej urnie u stóp trumny  ze szczątkami  Jego Matki Marii z Billewiczów   Piłsudskiej), Kościół  św. Teresy, Kościół św. Franciszka i Bernarda, Kościół  św. Piotra i Pawła, zespół Uniwersytetu  Wileńskiego,  a także położone 28 km od Wilna Troki - stolicę  wielkiego Księstwa Litewskiego - z XIV wiecznym zamkiem. Od 1991 roku Troki posiadają status historycznego Parku Narodowego.

Jolanta Dylewska-Kupisz

powrót na górę strony

---